Cena wolności. Niby to banalne i oczywiste. Wszystko ma swoją cenę, swój koszt. Wolność również. Ale jaki? Pieniądze, oczywiście. Samodzielność, samoodpowiedzialność, po prostu wszystko samo. Od tej pory jesteś jak ten palec. Nawet jeśli ze wsparciem to jednak na własną rękę, z własnym żołądkiem i na własną kieszeń nawet jeśli na kocią łapę. Czas. Kolejna cenna waluta. Teraz trzeba własne życie ogarną. Skupić się nie tylko na wykonywaniu swojej części nakazów, ale również przejąć inne i samemu o nich zdecydować. Trzeba usiąść (jeśli znajdzie się czas, częściej będzie więc w biegu) i zdecydować: gdzie postawić półkę, kupić chleb i co do niego, co z czym wyprać, ile zapłacić i komu... Ceną będzie też zmiana, tego co znane na nieznane, dzikie i nieoswojone. Nawet jeśli jest to zmiana oczekiwana, zawsze budzi niepokój. Ceną jest też ryzyko porażki. Czy będzie gdzie wrócić, czy zbierze się w sobie na tyle sił by przyznać się przez innymi (i sobą samym) że wolność okazała się za trudna? Wygoda, ale to uczciwa cena. Wygoda za wygodę. Część się zyskuje, ale część się traci.

Zysk, to już bardziej przejrzyste i jasne. Wolność jest wartością samą w sobie. Kiedy mam jednak zrobić ten ostateczny krok wciąż myślę o kosztach. I dochodzę do wniosku, że jakiekolwiek by one nie były, nie mam innego wyjścia. Wolność przestaje być wyborem, a staje się konsekwencją upływu czasu. Pytanie "czy" zastąpiło "kiedy". Nie pozostaje więc nic innego jak zmienić się w maklera giełdowego i wolność "kupić" po najniższych kosztach. Wyczekać najlepszy moment.