To przechodzenie jakości w ilość jest niestety przykrą dolegliwością czasów, w których przyszło nam żyć i to w każdej dziedzinie.
A w przypadku książek? Może lepiej mieć sto wejść prawdziwych czytelników, aniżeli tysiąc przeglądających beznamiętnie wszystko, co leci w sieci...Pozdrawiam! MaleWielkieKsiazki.blogspot.com

Spotkałam się z wydawcami, którzy zanim przeczytali jakikolwiek mój tekst - pytali o liczniki odwiedzin bloga. Z jednej strony to rozumiem - bo jeśli bloga nikt nie czyta to jaki z tego dla nich biznes? Z drugiej - trochę przykre, że nie stawia się do końca na jakość tekstu.
Walczę jeszcze wewnętrznie o to czy wchodzić z blogiem w Instagram - teraz chyba tego nie czuję :)

Najgorsze jak dla mnie jest recenzowanie książek, których ktoś po prostu nie czytał. Ja założyłam bloga bo zawsze o tym marzyłam ale brak mi było odwagi. W końcu doszłam do wniosku, że go założę i nie żałuję :) Żaden ze mnie krytyk profesjonalista jednak zawsze staram się by to co piszę miało sens :)
Pozdrawiam!

Rozwiązaniem najprzyjemniejszym jest robienie tego co się robi, z pełną satysfakcją dla siebie, a nie po to, by wydawnictwo Cię zauważyło. :)
Może piszę teraz jak potłuczona optymistka, ale wierzę w to, że Ci co powinni zauważyć-zauważą, że ktoś to robi z pasji, a nie dla korzyści. :) Więc nie ma się nigdy co spinać, a dążyć do udoskonalania siebie, swoich tekstów, wzbogacać swój język i naturalnie spełniać swoje hobby, czyli czytać, czytać książki. :) Bo często w tym wyścigu recenzji, która lepsza, dłuższa, częściej wyświetlana zapominamy, że po prostu czytamy i robimy coś, co sprawia nam przyjemność. :)
Co do długości recenzji bywa różnie. Czasem przyjemnie czyta mi się te krótkie, konkretne, które dają mi jasność co ktoś sądzi o książce (oczywiście pisanie dwóch akapitów o odbieraniu jej z poczty jest irytujące), a czasem długaśne opowiadające dokładnie konstrukcje.
Ja nadal pracuję nad swoim stylem, czasem mam wrażenie, że recenzja jest w porządku, a innym razem, że beznadziejna, dlatego piszę. :)

A ja do tego często spotykam się z pytaniem bądź stwierdzeniem: a płacą Ci za to? Na tym się nie zarobi. Nic z tego nie masz, po co to robisz? Chce Ci się?
Ano nie płacą i mimo to bardzo mi się chce. Ot taka dziwna jestem.
Blogerką książkową jestem z pasji do czytania, pisania i fotografii.
Na blogu połączyłam wszystko. Z korzyścią dla siebie samej i dla moich ulubionych pisarzy.

Denerwują mnie blogerzy, o których piszesz - 5 zdań w tym obowiązkowe podziękowania za egz.
Plagiat coraz częściej stosowany.
Mylenie subiektywnej recenzji ze streszczeniem książki.
Piętnowanie niektórych autorów za pomocą blogów - po co to komu? Czytaj to co lubisz i pisz o tym co lubisz, nikt przecież nikogo nie zmusza do niechcianej lektury.

Co do współpracy z wydawnictwami - nie mam na co narzekać. Ja szanuję ich - oni mnie. Nie spotkałam się z dziwnymi wymaganiami. Tak samo z autorami.

I zgadzam się z Tobą - ten kto nastawia się na profity daleko nie zajdzie.
Zapraszam na http:// przeczytajka.blogspot.com
Pozdrawiam.

Najgorszym trendem jest regularny zalew blogów (najczęściej tych samych) jednym tytułem. Wtedy wszędzie recenzja jednej książki, często na jedno kopyto. Z jednej strony zaostrza się mój apetyt na dany tytuł, a z drugiej bardzo szybko mi przechodzi, bo czuję przesyt

Masz świętą rację. Blogi recenzenckie mnożą się horrendalnie! A krótkie "recenzję" wprost mnie dobijają. Dziś po robocie siedziałam ponad 2,5h nad tekstem na bloga, starałam się żeby był dopracowany, a jak widzę takie 3-4 zdania to aż mnie skręca :)

Mnie takie zachowania nie denerwują, bo je olewam. Jeżeli ktoś chce iść na ilość to niech idzie. To on będzie się męczył nie ja. Ktoś pisze byle jakie recenzje - niech pisze. On będzie się kiedyś za nie wstydził, a jak nie no to już świadczy o człowieku i to na pewno nie pozytywnie. Wpisy typu "do kogo napisać o współpracę bo jestem nowy w blogosferze" po prostu mnie śmieszą. Szczególnie jak ktoś prowadzi bloga lifestylowego. Ani nie poda konkretnego kryterium np. firmy odzieżowe, kosmetyczne itd. ani nie powie, o czym jest jego blog. To takie "zalożyłem bloga dajcie mi cokolwiek byle za friko". Zabawne. Instagrama akurat lubię. Sama nie miałam za bardzo pomysłu na niego, ale teraz dobrze się bawię, dodając zdjęcia. Do tej pory nikt mi nie narzucał jakiś absurdalnych wymogów. Raczej były logiczne i w porządku. Ale jakbym miała brać udział w konkursie o książkę, to bym sobie dała spokój. Mam ważniejsze rzeczy do roboty. Natomiast żal mi ludzi, którzy idą bij zabij za ukochanym autorem, a konkretne argumenty innych, dlaczego dana ksiąźka się nie podoba kwitują "książki pani/a X są świetne, a ty po prostu jesteś..." i tu różne nieprzyjemne epitety. To żałosne, trochę też smutne, że ludzie nie potrafią zrozumieć, że ktoś ma inny gust i własne argumenty, a oni nawet tych ostatnich nie mają. Czasami też zastanawiam się, czy oni takich infantylnych przypadkiem nie udają. Nie mieści mi się w glowie, jak czasem można być tak ślepym i nierozumnym...

Pozdrawiam i zapraszam:
biblioteka-feniksa.blogspot.com

Świetny tekst. Rzeczywiście trochę w złą stronę zmierza to całe recenzowanie. Najbardziej denerwuje mnie, gdy widzę te 5 zdań recenzji, które na dodatek są niestylistyczne i widzę rzesze fanów. Co to ma być?

Jakbym miała teraz zrobić listę, jakie trendy na Instagramie i blogach mnie irytują, siedziałabym przy tym przynajmniej cały weekend. Jednak tak chcę od siebie dołożyć: totalny brak krytycyzmu! Widzę, że jak ktoś dostaje książki do recenzji, to najczęściej skupia się tylko na wychwalaniu ich. To jest bardzo mocno widoczne na Instagramie, żeby tam znaleźć chociaż trochę krytyki trzeba się mocno wysilić. Dostajesz książkę i masz ją uwielbiać! A w ogóle to strach wyrazić się choć trochę ostrzej, bo na Insta wszyscy muszą być tacy słodkopierdzący i cukierkowi. Wyłamujesz się z tego? Ooo ty hejterze! (Już miałam akcję, że za krytykę Maas dowiedziałam się, że "ludziom się to nie podoba" - groźnie. Kolejnym argumentem było "bo jesteś fanką autorki XYZ" jakby to odbierało mi prawo głosu.)
Co do kontaktów z autorami i niechęci wobec nich, to mam dwie takie przygody. Utrzymuję kontakt z jedną autorką, choć nigdy nie nastawiałam się na podlizywanie się, po prostu tak jakoś się polubiłyśmy jako ludzie, raz mnie zapytała o pewną kwestię związaną z książką no i jest fajnie. Z drugiej strony mam swoją nemezis, choć to bardziej było "od miłości do alergii", jedna książka okazała się słaba, kolejna tak zła, że nie wytrzymałam, a na końcu trochę przemyślałam te jej twory, które pokochałam. Jak bardzo bym nie lubiła kilku jej książek, tak inne są potwornie, wiele świństw narobiła i nie da się ukryć, że pewnych rzeczy kompletnie nie potrafi pisać. Jestem świadoma, że czasami mogę popłynąć, więc tak się zbieram na post o niej już od kilku miesięcy i co chwila muszę zmieniać, żeby nie wyjść na pieprzniętą wojowniczkę o jedyną słuszną słuszność. Pisanie to cierpienie, eh.
Zabrakło mi trochę o booktube, bo to chyba najbardziej przesłodzone, przerysowane medium. Tam jednak też się sporo odwala i aż mam ciarki jak przypominam sobie niektóre filmiki.
Bookaholic Institute

Ja dopiero zaczynam i zastanawia mnie, skąd ludzie mają tyle czasu żeby na te wszystkie instagramy i fb ciągle coś wstawiać ;) Może mało zorganizowana jestem, nie wiem ;) W każdym razie z wydawnictwami jak z szefami dużej firmy - młodzi, piękny, zaraz po studiach i z dwudziestoletnim doświadczeniem ;) Grunt to się nie zrażać mimo wszystko :)

zksiazkanakanapie.blogspot.com

Ciekawy tekst. Całkowicie się z Tobą zgadzam w kwestii "wyznawców" to jest lekko przerażające. Chociaż i ja mam autorki, których książki biorę w ciemno i bez zastanowienia :)

Te krótkie posty osobiście obserwuje głównie u początkujących, którzy po prostu nie ogarniają, jak powinni pisać ;P Zwykle po wytknięciu tego później na blogu widzę poprawę ;)