Wymarzony poranek najchętniej spędziłabym razem ze swoimi bliskimi w jakimś cichym i klimatycznym miejscu na wakacjach. Może jakieś miasto w Hiszpanii albo we Włoszech z pięknym widokiem, który moglibyśmy oglądać zaraz po przebudzeniu. To byłby taki poranek znacznie różniący się od pozostałych i na pewno byłby niezapomniany. :)

Czasem mam szalone myśli, że zastanawiam się czy najchętniej nie obudziłabym się następnego poranka na kwiecistej łące, gdzie słońce budziłoby mnie swymi promieniami. Innym razem na piaszczystej plaży pod kilogramami ciepłych koców, by nie zmarznąć od wiatru i wpatrywać się w idealny, błękit wody. Jednak to nie miejsce, a osoby, które je tworzą są najwspanialsze. Poranek, podczas, którego muszę wyplątywać się z mocno ściskających mnie ramion i nie martwić się o brak makijażu są najwspanialsze. I, gdy są to niepospieszne chwile. Śniadanie nie w biegu, pożegnanie pospieszne, byle zdążyć do pracy i spełniania obowiązków, to nie jest to o czym marzę. Spokój i tylko nasze uśmiechy, powolne pocałunki, odgłosy jedzenia w ciszy.

Mój wymarzony poranek, to moje podwórko. Bo nie liczy się miejsce, tylko ludzie.
Widziałabym zastawiony stół, pyszną, aromatyczną kawę i moich bliskich. Siostra ze swoją rodziną, rodzice i mój już niebawem mąż.
Dookoła dużo zieleni, trawka i pięknie kwitnące kwiaty. Wokół moja mała chrześnica chcąca na siebie zwrócić uwagę i biegająca po trawie! Taką mam właśnie wizję wymarzone poranka w naszym pięknym ogrodzie. Bo w końca jest najcudowniejszy :)