Tytuł: Kłamca 2. Bóg marnotrawny

Cykl: Kłamca (tom 2)

Autor: Jakub Ćwiek 

Zapoznanie z tytułowym kłamcą, czyli nordyckim bogiem Lokim mamy już za sobą. Współczesność i rosnące w siłę zastępu aniołów dostarczyły mu sporo wrażeń w tomie pierwszym. Nasz bohater nie jest przez to ani odrobinę pokorniejszy, za to staje się coraz bardziej niezastąpiony. Niestandardowa akcja? Niemoralna zagrywka? Działania wbrew zasadom? Loki jest do dyspozycji. Zawsze można na nim polegać, ale... niekoniecznie ufać. W co tak naprawdę gra bóg kłamstwa?

"[...] nie zawsze trzeba wygrywać, żeby zostać zwycięzcą. Czasem wystarczy, że inni przegrają". 

„Bóg marnotrawny” podzielony został na dwie części i zawiera łącznie 6 rozdziałów. Tak samo, jak poprzednia część jest to więc zbiór opowiadać, jednak ich fabuła coraz bardziej tworzy spójną opowieść. W stosunku do tomu pierwszego zmieniło się niewiele. Nadal mamy cyniczny, dowcipny język i bohatera z uśmiechem na twarzy depczącego dylematy moralne i klasyczne wzorce postaci. Jest świadomie komiksowy, przerysowany i wyrazisty. Jednak jego osobowość powoli zaczyna się zmieniać, a czytelnik wciąż jeszcze nieśmiało dopuszczany jest do prawdziwych emocji bohatera. Na razie są to jeszcze rysy na wizerunku, ale coś powoli „kiełkuje”.

W tomie drugim wyraźnie klasyfikuje się też stały przeciwnik, tj. bóstwa z mitologii greckiej. Ale i tu nic nie jest do końca jasne. Szybko okazuje się, że nie każdy musi być wrogiem i ten motyw tworzy samodzielny wątek, które rozwijany jest w następnych częściach. Podział na „naszych” i „tych złych” nie jest ani jednoznaczny, ani sprawiedliwy. I to jest kwestia, która budzi w czytelniku pewien dysonans, bo z jednej strony historyjka jest lekka, łatwa i przyjemna, z drugiej decyzje bohaterów nie raz budzą sprzeciw.

„Bóg marnotrawny” jest niczym wino, im starszym, tym lepszy. Po latach wciąż bawi, jednak pozostawia też po sobie więcej goryczy. Teraz lepiej rozumiem nawiązania, a absurdy coraz bardziej wydają mi się prawdopodobne i niestety nie tak fikcyjne. Może właśnie dlatego opowieść o bohaterze, który ma w poważaniu wszystkie zasady, daje jeszcze więcej, niż wcześniej, satysfakcji. Bo gdyby tak po prostu zacząć kłamać...