Zarówno o Korei Północnej, jak i o samym Kimie, wiedziałam niewiele. Tyle co słyszałam w telewizyjnych wiadomościach (z czasów, gdy jeszcze je oglądałam, a było to tak dawno, że nie pamiętają tego najstarsi górale). Właśnie dlatego publikacja skupiona wokół sylwetki Kim Dzong Una była dla mnie ogromną kopalnią wiedzy. Czego się z niej dowiecie? Przede wszystkim poznacie losy dyktatora od najwcześniejszych lat (plus trochę z historii jego przodków). Poznacie zarówno oficjalne, jak mnie jawne informacje. Autorka odkryje przed wami jego bardziej prywatne oblicze, głównie z czasów gdy nie sprawował on jeszcze władzy. Poza tym w reportażu otrzymujemy też całkiem sporo informacji na temat trudnego życia w Korei Północnej, w skrótowym przekroju z ostatnich kilkudziesięciu lat. Dowiecie się, co się zmieniło, a co zostało po staremu. Na końcu jednak, wszystkie te skomplikowane działania polityczne ukażą wam mroczną stronę władzy, ale też jej zakulisowe mechaniki. Brzmi ciekawie? I tak jest w rzeczywistości.

Po literaturę faktu sięgam raczej w drodze wyjątku.

Z pełnym zdecydowaniem mogę powiedzieć, że ten reportaż czyta się równie dobrze, jak powieść. Przy czym „zwroty akcji” bywają bardziej zaskakujące, niż w niejednym filmie akcji. I naprawdę nie trzeba się interesować ani polityką, ani Koreą by dać się porwać tej historii.

„Wielki następca” to nie tylko dobrze napisany reportaż, to przede wszystkim wartościowa lektura. Za jej sprawą lepiej poznajemy otaczający nas świat, nawet jeśli jest to jego bardziej odległy fragment. Autorka w niesamowicie wciągający sposób opisuje rzeczywistość, która nigdy nie powinna zaistnieć. Świetnie łączy fakty, ale też wyciąga z nich wnioski. Na uznanie zasługuje też ogrom pracy, którą włożyła w jej napisanie. Mamy też próbę odpowiedzi na pytania „czemu ten ustrój jeszcze nie upadł” czy „w jaki sposób młody Kim w ogóle utrzymał władzę”. Zdecydowanie polecam tę książkę… każdemu!