Tytuł: Uśmiech zimy

Cykl: Ślady życia

Autor: Anna Rybkowska

Wydawnictwo: Replika

Zupełnie niespodziewanie Berenika została właścicielką posiadłości w małej podlaskiej wiosce- Nabókowie. Odziedziczyła ją w spadku po dawnym przyjacielu, znanym artyście malarzu. Wszystko to wygląda pięknie, lecz w testamencie został zapisany jeden warunek- aby zostać pełnoprawną właścicielką majątku, nasza bohaterka musi mieszkać na Podlasiu przez rok. Berenika podejmie to wyzwanie, a my nawet przez chwilę nie będziemy się tam nudzić. Będą duchy, urocze zwierzęta, oryginalni przyjaciele i domownicy i moc tajemniczych wydarzeń. Będzie się, działo, oj będzie!

Tę książkę pochłoniecie jednym tchem z niegasnącym uśmiechem na ustach. Napisana jest świetnym, wartkim i bardzo zróżnicowanym stylem. Tu każdy bohater mówi swoim jedynym i niepowtarzalnym żargonem. Filozoficzne wywody Bruna, krasomówcze popisy Igora, kresowe zaśpiewy księdza Olgierda... To się naprawdę czyta!

Wielkim plusem tej opowieści są również bohaterowie. Poza tym, że wysławiają się niezwykle ciekawie, to są również interesującymi i nietuzinkowymi osobami. Gwarantuję, Wam, że długo nie zapomnicie o Igorze i jego matce, pokochacie Berenikę od pierwszego zdania (skądinąd bardzo uroczego i intrygującego), załamiecie ręce nad ciotką Walerką (rymuje się z cholerka)  i będziecie kibicować Edycie i Jakubowi w ich miłosnych podbojach

Miejsce akcji niesamowicie urzeka. Piękny, zaśnieżony podlaski las, tajemniczy dworek i mroźna zima. Nie ulega wątpliwości, że szybko będziecie chcieli tam wrócić. Mam dla Was dobrą wiadomość. Uśmiech zimy to pierwszy tom cyklu i już na wiosnę będziemy mieli okazję powrócić do Nabókowa. Ja już nie mogę się doczekać.

Jestem przekonana, że będziecie tam chcieli powrócić nie tylko ze względu na bohaterów i krajobraz. Zatęsknicie również za podlaskimi smakami. Jak on tam jedzą! Rosół z perliczek, pieczona gęś, kapusta z grzybami, ser w oliwie z ziołami,  kiszone kalarepy, dynie, papryki, grzyby solone, chleb borodinski z kolendrą, ech można by wymieniać w nieskończoność. A jak piją! Nalewki z pigwy i miodu, jabłek i mirabelek, ziołowe, sosnowe, imbirowe.... Ślinka aż cieknie! 

Na koniec chciałabym się do czegoś przyczepić i jednocześnie pokusić o pewną,  dość osobistą dygresję. Ojciec Bereniki choruje na łuszczycę. Tak się składa, że ja również od siódmego roku życia żyję z tą chorobą. Nasz bohater od kilku już lat leży w łóżku i nie uczestniczy w żaden sposób w życiu rodziny. Mam wrażenie, że obraz tu przedstawiony jest bardzo krzywdzący. Z łuszczycą można korzystać z uroków życia bez żadnych problemów. Zdaję sobie sprawę, że tu bardziej chodzi o stan psychiczny protagonisty i najprawdopodobniej z powodu choroby popadł on w depresję i nie wątpię, że tak też w życia bywa. Boję się jednak, że czytelnicy, którzy nie mają o tej chorobie zielonego pojęcia, wyrobią sobie na ten temat błędne zdanie. Drżę również o odbiorców, którzy dopiero co zachorowali na łuszczycę i jeszcze nie wiedzą "z czym się ją je". Z nią żyje się naprawdę świetnie, a osobom w takim stanie jak ojciec Bereniki też da się pomóc. Przepraszam, za te osobiste wynurzenia, ale musiałam to z siebie wyrzucić:)

Oczywiście nie zmienia to faktu, że tę książkę polecam Wam z całego serca! W towarzystwie Bereniki i jej przyjaciół nie będziecie się nudzić nawet przez moment, uśmiech z Waszej twarzy nie zniknie, a Trzech Muszkieterów bez ogonów na zawsze skradnie Wasze serca! Miłej lektury i do następnego!

Dorota Skrzypczak