Powieść opowiada historię Taketoriego Okina, mężczyzny, który przekształcił swoją pasję do Księżyca w popularny podcast. Dzięki swojemu kojącemu głosowi inspiruje do działania różnorodnych ludzi – pielęgniarkę, kuriera, uczennicę – którzy znajdują w jego słowach motywację do zmiany swojego życia. Choć na pierwszy rzut oka te postacie nie mają ze sobą nic wspólnego, to ich drogi w jakiś sposób się splatają, a Taketori staje się kimś, kto może im pomóc podjąć decyzje o nowym początku.

Powieść ma dość typową strukturę. Jest zbiorem opowiadań pozornie niepowiązanych, ale jednocześnie każda z historii oddziałuje na inne postacie i wpływa na ich dalszy los. Fabuła skupia się na ważnych życiowych problemach, a każde opowiadanie w jakiś sposób zmusza bohaterów do zmiany. Choć rozwiązania są zazwyczaj optymistyczne, to nie są one przesadzone czy zbyt idealistyczne – pozostawiają czytelnika z uczuciem nadziei i refleksji.

Dla mnie książka była bardzo poruszająca. Chociaż narracja jest oszczędna w opisie uczuć, emocje bohaterów udzielały mi się w pełni. Cenię azjatycki styl właśnie za tę subtelność – bohaterowie nie są nadmiernie ekspresyjni, ale w prostych słowach kryje się tak wiele głębi, że historia trafia prosto do serca.

Motyw podcastu o Księżycu jest świetnie wpleciony w fabułę, wprowadzając lekko melancholijny klimat, w którym czułam się bardzo dobrze. Księżyc, będący symbolem zmiany i cykliczności, świetnie pasuje do tej opowieści, pełnej refleksji nad życiem i ludzkimi wyborami.

Co więcej, autorka porusza w książce szereg trudnych tematów z niezwykłą lekkością. Problemy bohaterów – takie jak szukanie sensu w życiu, strach przed przyszłością, poszukiwanie tożsamości – są ważkie, ale też bardzo życiowe, co sprawia, że łatwo jest się z nimi utożsamić.

Na koniec warto podkreślić, że kompozycja książki jest świetna. Klamra kompozycyjna, która łączy pierwsze i ostatnie opowiadanie, nadaje całości spójność i sprawia, że książka staje się zamkniętą całością, której sens jest jasny dopiero po dotarciu do ostatniej strony.

Zdecydowanie polecam! Książka porusza, inspiruje, a jednocześnie wprowadza w spokojny, pełen refleksji nastrój. Cieszę się, że mogłam ją przeczytać i z niecierpliwością czekam na kolejne tytuły Michiko Aoyama. Mam nadzieję, że wydawca zdecyduje się na wydanie kolejnych jej książek!